Δευτέρα 1 Ιουνίου 2009

Μια βόλτα στο ζωολογικό Πάρκο

Κυριακή ημέρα ξεκούρασης από την δύσκολη εβδομάδα. Για αυτή την Κυριακή είχε προγραμματιστεί επίσκεψη στο αττικό ζωολογικό πάρκο. Δεν ήξερα αν ήθελα να πάω ή όχι, η περσινή μου επίσκεψη στον ζωολογικό κήπο του Ρότερνταμ με το εξωπραγματικό του ενυδρείο, μου άφησε ανάμεικτα αισθήματα. Έναν αρχικό ενθουσιασμό για το οπτικό θέαμα, και μια μετέπειτα θλίψη για την χαζοχαρούμενη ανεμελιά μου καθώς τριγυρνούσα ενώ τα ζώα ζούσαν θλιμμένα τον έγκλειστο βίο τους μακρυά από την μητέρα φύση. Τελικά πήρα την απόφαση να πάω, όμορφη παρέα για ένα διαφορετικό απόγευμα.
Τα ζώα ήταν πολλά σε όχι και τόσο μεγάλο χώρο, χωρισμένα σε κατηγορίες, όλα τους πανέμορφα, και ιδιαίτερα αγαπητά. Παραθέτω ορισμένα από τα πιο αγαπημένα μου, με ορισμένες πληροφορίες για αυτά...

Καφέ Αρκούδα: Η καφέ αρκούδα (Ursus arctos) έως τον 15ο αιώνα ζούσε σε ολόκληρη την Ευρώπη. Η καταστροφή των βιοτόπων της και το κυνήγι της,, είναι οι κύριες αιτίες της σταδιακής εξαφάνισης της από τις περισσότερες χώρες. Σήμερα ζει σε μικρούς, αποκομμένους πληθυσμούς και κινδυνεύει να εξαφανιστεί. Οι κυριότεροι κίνδυνοι για την αρκούδα είναι:Ο φόνος από τον άνθρωπο,η καταστροφή και υποβάθμιση των βιοτόπων της (αλόγιστη και παράνομη υλοτομία, πυρκαγιές, αλόγιστη διάνοιξη δασικών δρόμων), η απομόνωση των βιοτόπων σε μικρή και μεγάλη κλίμακα (αλόγιστη διάνοιξη δασικών δρόμων και χωρίς σχεδιασμό και έλεγχο τεχνικά έργα όπως φράγματα, μεγάλοι αυτοκινητόδρομοι) βλέπε Εγνατια οδός.


Ασιατική Τίγρης:
Παλαιότερα ο πληθυσμός της Τίγρης ήταν εξαπλωμένος έως την Ανατολική Τουρκία, σήμερα την συναντάμε μόνο στα κωνοφόρα δάση της Σιβηρίας και στα τροπικά δάση της Νότιας Ασίας. Παρ'ότι το είδος προστατεύεται στις περισσότερες περιοχές, η λαθροθηρία συνεχίζεται, κυρίως για το δέρμα και για χρήση σε παραδοσιακά Κινέζικα σκευάσματα. "Με ρυθμούς γεωμετρικής προόδου εξαφανίζονται οι τίγρεις της Ινδίας, καθώς μόνον 1.300-1.500 έχουν μείνει ελεύθερες -ούτε καν οι μισές απ' όσες αναμενόταν- όπως ανακοίνωσαν περιβαλλοντολόγοι. Τα αποτελέσματα αυτά ανακοίνωσε σε μία σύσκεψη της WWF ο Valmik Tapar, ιστορικός της φύσης και μελετητής των αιλουροειδών, χαρακτηρίζοντάς την κατάσταση «θλιβερή και απερίγραπτη». Κυριότερος εχθρός: Άνθρωπος.




ΓΚΡΙΖΟΣ ΛΥΚΟΣ: Οι λύκοι κυνηγάνε σε αγέλες όταν πρόκειται για μεγάλα θηράματα όπως ελάφια, ταράνδους και αγριογούρουνα, Οι λύκοι ελέγχουν τον πληθυσμό των θηραμάτων τους κυνηγώντας τα αδύναμα, τα ηλικιωμένα και τα μικρά. Η ελάττωση της φυσικής λείας του λύκου (ελάφι, αγριογούρουνο) λόγω ανθρωπογενών παραγόντων, έχει αναγκάσει το λύκο να στραφεί προς τα κτηνοτροφικά ζώα προκαλώντας την σύγκρουση με τον άνθρωπο. Καθώς το κράτος αργεί να πάρει μέτρα για την προστασία των κτηνοτροφικών κοπαδιών, κάποιοι αγρότες χρησιμοποιούν δηλητηριασμένα δολώματα ή απλά πυροβολούν τους λύκους. Μεγάλα τεχνικά έργα, πού εκτελούνται χωρίς περιβαλλοντικό σχεδιασμό (πχ δρόμοι, φράγματα) καθώς και οι αλλαγές στις χρήσεις γης, έχουν εμποδίσει τις μετακινήσεις των πληθυσμών του λύκου. Επιπλέον δεν υπάρχει κανένα νομικό πλαίσιο για τη διαχείριση και τον έλεγχο του πληθυσμού του το οποίο υπολογίζεται σήμερα στα 200-300 κεφάλια. Επομένως το είδος απειλείται σοβαρά στην Ελλάδα.



ΠΡΑΣΙΝΟΣ ΜΑΚΑΟ: Ζει σε τροπικά δάση σε υψόμετρο άνω των 600μ στις περιοχές Μεξικό, Β.Δ. Βενεζουέλα, Κολομβία, Βολιβία, Περού. . Πρόκειται για σοβαρά απειλούμενο είδος, σπάνιο έως υπό εξαφάνιση σε κάποιες περιοχές, εξαιτίας του εμπορίου των κατοικίδιων ζώων και της καταστροφής του φυσικού του περιβάλλοντος.



Δυστυχώς αυτό είναι το γένος μας, φονιάδες για χόμπι, για μοντελισμό, για επίδειξη δύναμης. Νομίζω πως δεν υπάρχει κάποιο άλλο ζώο που να σκοτώνει για άλλο λόγο πέρα απο την στοιχειώδη τροφή του. Αυτή είναι τελικά η πολυδιαφημιζόμενη ανθρώπινη φύση? Η θεωρία των φράκταλς (ένας μικρόκοσμος απο κύτταρα δημιουργεί έναν οργανισμό, σύνολο οργανισμών ένα οικοσύστημα, σύνολο πλανητών ένα ηλιακό σύστημα και πάει μακρυά η βαλίτσα...) μας τοποθετεί στην κατηγορία των επιθετικών καρκινωμάτων, εκείνων που δεν σταματούν να τρέφονται εις βάρος του άλλου. Ένα καρκίνωμα είμαι και εγώ ο ίδιος αυτή την στιγμή, με τις νέες μας οικιακές συσκευές (laptop,i-pod, dslr, wii, gps, κ.ο.κ.) χρειαζόμαστε περισσότερη ενέργεια, και μεγαλύτερη καταστροφή προς αναζήτηση αυτής της ενέργειας.

O δυτικός τρόπος ζωής της αδιάκοπης κατανάλωσης οδηγεί σε ένα τεράστιο αδιέξοδο και το κακό είναι ότι γίνονται επίμονες προσπάθειες ενσωμάτωσης στον συγκεκριμένο τρόπο ζωής και των λοιπών απλών ανθρώπων του πλανήτη. Ο Γκάντι πολύ σωστά είχε πει ότι "τρέμετε την στιγμή που οι Ινδοί θα αποκτήσουν τις καταναλωτικές συνήθεις των Δυτικών. Οι Ινδοί εκείνοι οι οποίοι ζούσαν σε ζηλευτή αρμονία με το περιβάλλον, σιγά σιγά "εκπολιτίζονται" καταστρέφοντας το ίδιο τους το σπίτι. Για τον λόγο αυτό έχω σαν αρχή όσο απάνθρωπο και αν ακούγεται, να μην δίνω ποτέ λεφτά σε φιλανθρωπικές οργανώσεις. Μονάχα σε φιλοζωικές, αν και θα μπορούσα να δρούσα πολύ πιο ενεργά. Το καλοκαίρι που λογικά δεν θα κανονίσω διακοπές, θα μπορούσα να πάω στην Αλόννησσο για εθελοντική εργασία στην Mom. Σκέψεις που θα σβήσουν καθώς θα κλείσω τον υπολογιστή μου..

Δεν νομίζω να ξαναπάω σε ζωολογικό κήπο, για τσίρκο με ζώα ούτε καν για συζήτηση. Δεν ξέρω αν τελικά κάνουν καλό στα ζώα τα ζωολογικά πάρκα. Η εμπορική εκμετάλλευση είναι εμφανέστατη και δεκτή μέχρι έναν βαθμο (η έλλειψη κάδων ανακύκλωσης εντός του πάρκου εμένα μου λέει πολλά... ). Η απάντηση ότι βοηθούν στην αναπαραγωγική διαδικασία των ειδών προς εξαφάνιση είναι σεβαστή μεν ελεγχόμενη για την εγκυρότητα της δε. Θα τα προτιμούσα πάντως σε μια τεράστια σαβάνα και ας τα έβλεπα μονάχα απο την μικρή μου οθόνη. Τουλάχιστον θα τα έβλεπα χαρούμενα...



Κλείνω με μια αισιόδοξη νότα, τα αγαπημένα μου φλαμίνγκο και με μια παλαιότερη ανάρτηση μου. Καλό μήνα σε όλα τα ζωάκια.

4 σχόλια:

mermyblue είπε...

όταν βλέπεις φυλακές, είτε αυτές είναι ανθρώπων είτε είναι ζώων σε πιάνει πάντα κάτι.
Για το συγκεκριμένο πάρκο θα συμφωνήσω ως προς τους κάδους ανακύκλωσης και θα σημειώσω ότι είναι απαράδεκτο να βάζουν ένα ζώο όπως ο Λύγκας σε κλουβί δίπλα από ελάφια και κατσίκια (!!!) που είναι μέρος της τροφής του.Το καημένο είχε τρελλαθεί από τις μυρωδιές...
Επίσης, καθόλου καλή εντύπωση δεν μου έκανε η έκθεση αρπακτικών πουλιών... για ποιό λόγο ακριβώς να φέρω σε ένα πάρκο κόνδορες και γύπες και άλλα άγρια πουλιά (εκτός και αν ήταν τραυματισμένα και δεν είχαν ελπίδα σωτηρίας) τα οποία θα πρέπει για να τα συντηρώ να τα τα
ταΐζω με τον μισό άκακο πληθυσμό του πάρκου (βλέπε κουνέλια, ποντικάκια κλπ)?

Και τέλος τα κλουβιά στα πουλιά...στα εδάφους ήταν πολύ μικρά! Είπαμε, δεν πετάνε, οκ, αλλά όχι κ έτσι!

Από την άλλη το επιχείρημα της διάσωσης με ελεγχόμενη αναπαραγωγή μέσω τέτοιων πάρκων είναι αρκετά ισχυρό. Απλά στην Ελλάδα έχουμε όλοι συνηθίσει στις "αρπαχτές" και πολύ θα ήθελα να διασφαλιστεί αυτή σωστή λειτουργία του πάρκου αυτού
που σαφέστατα είναι πολύ καλύτερο από τον Εθνικό κήπο και τα τσίρκα, αλλά δεν φτάνει τα αχανή πάρκα του εξωτερικού, που ο άνθρωπος είναι το έκθεμα, όχι τα ζώα.

Sinnerman είπε...

Ενα παρκο σαν το Αττικό πιστευω οτι λειτουργει κυρίως για εμπορικους λόγους και συνάμα για την προστασια και αναπαραγωγή συγκεκριμένων ειδών σε αναλογία 70-30 αντίστοιχα. Δεν έχω τις γνώσεις και τα στοιχεία για να το κρίνω αν ειναι σωστοή όχι να υπάρχει. Όντως αυτό με τον λύγκα είναι απαράδεκτο.
Προτιμώ τα περιβαλλοντικά πάρκα κοντά στο φυσικό τόπο των αγρίων ζώων (σαν της Κένυας που έχουν το μέγεθος της Πελοποννήσου). Με δυσαρεστεί να βλέπω, λιοντάρια στην Ρωσία των -20 βαθμών κελσιου ή Πολικές αρκούδες στο Μαϊάμι των +30.
Ας παμε μια εκδρομή στην ελληνική ύπαιθρο να την νιώσουμε στην φυσική της μορφή, χαρούμενη εκείνη, χαρούμενοι κι εμείς :)

greek_traveler είπε...

Τα ίδια ανάμεικτα συναισθήματα έχω και εγώ, πριν και μετά την επίσκεψη μου σε κάποιο ζωολογικό κήπο. Αν και είμαι ριζικά αντίθετος με την φυλάκιση των ζώων για διασκέδαση των ανθρώπων, η ποιότητα ζωής που προσφέρετε στα ζώα αυτά διαφέρει κατά πολύ από πάρκο σε πάρκο.

Έχω δει από τα χειρότερα, πχ σε κάποιους ζωολογικούς κήπους στην Ασία: ελέφαντες δεμένους με αλυσίδες στα πόδια να μην μπορούν να κάνουν βήμα, τίγρης σε μικροσκοπικά κλουβιά κλπ. Ενώ σε άλλους οι συνθήκες φαίνονται πολύ καλές για τα ζώα (χωρίς βέβαια να ξέρω αν είναι όντως τόσο καλές όσο φαίνεται). Τέτοια παραδείγματα είναι το κέντρο προστασίας των panda στο Chengdu της Κίνας και ο ζωολογικός κήπος του Seattle, όπου τα ζώα βρίσκονται σε μεγάλους χώρους, πιστά αντίγραφα του οικοσυστήματος που ανήκουν.

Στο Αττικό δεν έχω πάει και έτσι δεν έχω άποψη. Όσον αφορά την αναπαραγωγή και προστασία των ζώων, αν ήταν αυτός ο σκοπός τους τότε θα το κάναν (όπως το κάνουν κάποιοι οργανισμοί) μακριά από τα μάτια του κόσμου. Σίγουρα τα έσοδα από τα εισιτήρια μπορεί να καλύπτουν κομμάτι τον εξόδων τέτοιον προγραμμάτων αλλά αμφιβάλω αν είναι αυτός ο λόγος που έχουν τα ζώα προς επίδειξη.

Sinnerman είπε...

οντως απο παρκο σε παρκο, αλλαζουν τα δεδομενα φυλαξης. Για το αττικο λεγεται οτι τηρει το εγκεκριμενο μεγεθος κλουβιων απο την ΕΕ. Καπως μικρα μου φανηκανε εμενα... οσον αφορα την προστασια ζωων με παραλληλη θεαση τους στο κοινο, συμβιβαζομαστε με το λιγο καλο...
δεν τα παω με τα κλουβια καλα, γενικα με τους κλειστους χωρους νιωθω και εγω ο ιδιος εγκλωβισμενος, ποσο μαλλον ενας αετος που εχει μαθει να αιωρειται σε απεραντες εκτασεις.