Μια αρκετά βροχερή νύχτα του φθινοπώρου με βρήκε εμένα και το έτερονο μου ήμισυ να ψάχνουμε για ταξί έξω απο το σινεμά της Ακαδημίας, μόλις είχε τελειώσει ένα ντοκιμανταίρ για τη Sarah Records που δεν έχει καμία σημασία για τη σημερινή μας ιστορία. Σημασία είχε ότι έβρεχε πολύ, για καλή μας τύχη πέρασε ένα ταξί και μας πήρε, απο αυτά τα ταξί που λες, ωχ που θα πέσω πάλι, τι θα ακούσω πάλι. Αυτό που ακούσαμε ήταν τη φωνή ενός ευγενέστατου κυρίου που άκουγε CD, ψιλοκατάλαβα ότι ήταν ο Bret Andersson, αλλά λέω, αποκλείεται δεν παίζει, δεν γίνεται να ακούμε Suede. Η κούρσα ήταν πολύ ευχάριστη, η βροχή σταμάτησε και καθώς ετοιμαζόμασταν να βγούμε απο το ταξί έκανα το λάθος να ρωτήσω ποιο είναι το συγκρότημα, και αυτό που έλαβα ήταν ένα παγερό βλέμμα απορίας και μια απόγνωση που δεν ήξερα τα αυτόνόητα, η απάντηση ήταν "Suede βεβαια!". Συνέχισε μια μικρή ανάλυση για ποιο λόγο είναι η καλύτερη Brit Pop Μπάντα και η συζήτηση έκλεισε εκεί. Ο καλυτερότερος οδηγός ταξί που υπήρξε ποτέ.
Ε μετά ήρθε και ο τελευταίος δίσκος των Suede και έδεσε το γλυκό. Ποιος θα το περίμενε ότι θα έβγαζαν ένα τέτοιο αριστούργημα. Και το εξώφυλλο? Άλλο έπος. Το αγόρασα σε βινύλιο και το καμαρώνω. Κλείνω τους υπολογιστές και τα ταμπλετς, βάζω το δίσκο και ανοίγω ένα βιβλίο. Επιστροφή στις ρίζες.
Blogovision 2016
20.The Coral - Distance Inbetween
19. Heron Oblivion - Heron Oblivion
18. Underworld - Barbara, Barbara we face a shining future
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου